فرشید لطفی و هنر مدرن ایران
فرشید لطفی هنرمندی جوان و ایده پرداز است که بی شک نمی توان منکر توانایی بالای او در طراحی شد. ایده هایش چه آسان ، با قدرت قلم بی نقصش ، بر بستر اثرش ، آرام می گیرند. اگر بخواهیم مسیر کاری لطفی را بررسی کنیم باید در ابتدا بدانیم که لطفی یک نقاش فیگوراتیو و اکسپرسیو است.
ویژگی های هنر فرشید لطفی
خطوط قطور در کنار رنگ های در هم تنیده شده و اغلب دراماتیک که از احساسات و اغتشاشات درون هنرمند تاثیر گرفته اند از آغاز در اثارش دیده شده، لیکن نکته اینجاست که اکسپرسیویی که لطفی ارائه می دهد، خاص خود اوست. او در اثارش از چاشنی هایی بهره می برد که آنها را منحصر به فرد و گیرا می کند، با دقیق شدن در نقاشی های وی، رد پای کوبیسم و پیکاسویی به اتودهایی که از طبیعت بی جان ارائه می دهد، این گرایش به مراتب بیشتر درک می شود. در اثاری که در آنها به اسمان، زمین و در کل به طبیعت اشاره دارد، اگرنیک به فیگور درختان، ابرها و … بنگریم متوجه می شویم که به نگارگری ایرانی طعنه ای زده. ساختار پیچ در پیچ و مینیاتور وار درختان و ابرهها خود به وضوح بازگوکننده ی این مطلب است. لیکن دو نکته ی بسیار مهم در آثار فرشید لطفی، حائز است که خود بیش از هر چیز بر آن تاکید دارد، ابتدا ارائه ی نقش مایه هایی در ساختار اثر است که هویت ملی و ایرانی اثرش را به مخاطب بازگو می کند.
نمادها در هنر فرشید لطفی
برای مثال، کلاه ها، لباس ها، سازهای ایرانی و زنانی با لباس ها و آرایشهای ایرانی و مردانی با لباس رزم و ردای ایرانی و حتی نقش مایه هایی از روایات مربوط به افسانه ها و اسطوره های ایرانی و … و دوم ، حضور هنرمند نقاش در جریانات اجتماعی و سیاسی جامعه ی خود، در قالب نقش مایه های کنایی و انتقادی است. این عامل ، خود باعث می شود که هنرمند، با جریانات زمانه ی خود پیش رفته و آیندگان با درک کنایات و مفاهیم اثرش، بتوانند از هدف و محدوده ی زمانی خلق اثر، آگاه شوند.
نویسنده : ارشیا هوشمند
تهیه شده توسط آرت اکو